پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس توانایی حل مساله، سازگاری و تنظیم شناختی هیجان در زوجین

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس توانایی حل مساله، سازگاری و تنظیم شناختی هیجان در زوجین بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان و مردان متاهل معلم دبستان های شهر شیراز در سال 93-92 تشکیل داده اند که به شیوه نمونه گیری در دسترس 247 نفر از آنان انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از چهار پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1389)، حل مساله psi (هپنر و پترس، 1987)، سازگاری (سامانی و سهرابی، 1391) و تنظیم شناختی هیجان (سامانی و صادقی، 2010) استفاده شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی می باشد که با استفاده از روش آماری و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج این پژوهش نشان داد که توانایی حل مساله سازگاری قادر به پیش بینی کیفیت زندگی می باشد و این روابط معنادار و مستقیم است و تنظیم شناختی هیجان مثبت و منفی قادر به پیش بینی کیفیت زندگی نمی باشد همچنین حل مساله و سازگاری قادر به پیش بینی کیفیت زندگی در زنان می باشد و تنظیم شناختی هیجان مثبت و منفی قادر به پیش بینی کیفیت زندگی در زنان نمی باشد همچنین حل مساله و تنظیم شناختی هیجان منفی قادر به پیش بینی کیفیت زندگی در مردان می باشد و سازگاری و تنظیم شناختی هیجان مثبت قادر به پیش بینی کیفیت زندگی در مردان نمی باشد.